Pałac Buchholtzów powstał jako dwór ekonoma klasztoru bazylianów. W latach 1892-1903 przebudowany w stylu eklektycznym z przewagą secesji przez nowych właścicieli Buchholtzów - fabrykantów włókienniczych pochodzenia pruskiego. Początkowo był to niewielki pałacyk. Podczas rozbudowy dodano od strony zachodniej skrzydło boczne oraz wieżę.
Pałac to budynek murowany z cegły, otynkowany, z dachem krytym blachą miedzianą. Prawie wszystkie stropy są drewniane, wzmocnione prętami. Wyjątek stanowią tylko stropy nad piwnicami, gdzie sklepienia są ceglane. Schody z białego marmuru, jednobiegowe. Rzut pałacu ma kształt litery "L" (korpus główny i skrzydło). W miejscu złączenia znajduje się czterokondygnacyjna wieża, kryta dachem czterospadowym. Oba budynki są dwukondygnacyjne, podpiwniczone, kryte mansardowymi, łamanymi dachami. Korpus główny jest dwutraktowy, zaś skrzydło jednotraktowe.
Na osi korpusu głównego znajduje się portyk balkonowy (we frontonie), wsparty w pierwszej kondygnacji na dwóch parach filarów z głowicami, a w drugiej występują kolumny z głowicami. Facjata zakończona jest szczytem architektonicznym z blendą (wnęką) okienną ujętą w parę pilastrów i wolut.
W skład zabudowań wchodzą również stajnia, wozownia, stróżówka oraz zachowane fragmenty parku secesyjnego - jednego z nielicznych w tej części Polski. We wnętrzach pałacu zachowało się wiele elementów pierwotnego wystroju. Do obejrzenia są secesyjne sztukaterie oraz wnętrza: gabinet A. Buchholtza, sala bankietowa z dębowym stropem, a także klatka schodowa.
Od 1959 roku w pałacu mieści się Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Artura Grottgera - instytucja podległa Ministerstwu Kultury i Dziedzictwu Narodowemu.
Informacje:
- ul. 3-go Maja 2, 16-030 Supraśl
- tel. 85 718 32 16.
